Als moeder kan het leven soms overweldigend voelen akhawaati. De eindeloze taken, de chaos in huis, het constant zorgen voor anderen… je hart verlangt soms naar rust en stilte, maar waar vind je die echt?
Lees eerst even dit belangrijk tekst ⬇️
Thuisonderwijs is meer dan een alternatief voor het klassieke schoolsysteem liefste moeders..het is een kans om kinderen te zien zoals ze echt zijn. Elk kind heeft zijn eigen ritme, zijn eigen karakter, zijn eigen voorkeuren subhanaAllah en dus ook zijn eigen manier van leren. Wie thuisonderwijs geeft, krijgt de unieke mogelijkheid om te ontdekken hoe een kind kennis het beste opneemt, verwerkt en dan toepast.
Beste zusters,
Als moslima wist ik dat Arabisch de taal van de islam is en dat het essentieel is om mijn religie beter te begrijpen. Sinds de geboorte van zoon hebben wij besloten dat er geen Nederlands word gesproken thuis.
Ouders en buiten spelen
Stel je hebt een kind onder je hoede dat grof is, pest zijn zusje of broertje, zeurt om een koekje, wil niet slapen, zit urenlang op playstation, drugs enzo voort.. Je hebt zelf vast tientallen, zo niet honderden voorbeelden. Kortom, je kind vertoont gedrag dat in jouw ogen lastig is. Hoe zou je als volwassene met dit gedrag om kunnen gaan ?
Ouder worden is één van de grootste zegeningen. Door deze rol kan een persoon immense vreugde en vervulling ervaren en ook toegang krijgen tot mogelijkheden om te groeien in de nabijheid van Allah in deze wereld en in de volgende. Aan de andere kant kan de verantwoordelijkheidspositie die aan ouders wordt toegekend, ook het begaan van afschuwelijke misdaden bij kinderen. De individuen die Allah subhana wa ta'ala heeft toevertrouwd met de veiligheid, bescherming, het koesteren van de afhankelijke en kwetsbaren onder ons, kunnen dit verbond op onvergeeflijke manieren schenden en soms zelfs de islam gebruiken als rechtvaardiging voor wat ze doen om eventueel hun schuldgevoelens weg te werken. Hoe ver zijn wij gekomen dat ik hier zelfs een blogpost over moet schrijven. Moge Allah subhana wa ta'ala ons daar voor beschermen en ons wijsheid schenken op alle gebieden en indien nodig ons harten genezen.
"Ik tel tot tien en als je niet stopt, ga je in de hoek staan thuis", zei een vrouw in de winkel tegen haar kind. Haar woorden leken meer impact op mij te hebben dan op haar zoontje. Hij leek relatief onaangedaan, maar tegen de tijd dat zijn moeder tot twee telde, stopte hij met wat hij aan het doen was en voldeed hij aan haar wensen. Was dit het bewijs dat time-outs werken? Het antwoord hangt af van hoe we succes definiëren; over wat we als ouders proberen te bereiken.Ik heb geluisterd terwijl anderen moeder hun verhalen vertelden over wat zij beschouwen als de gevolgen van time-outs. Verhalen over kinderen die weglopen van ouders. Van peuters die spugen en slaan en hun toevlucht nemen tot alle middelen die nodig zijn om een time-out te vermijden. Deze verhalen breken mijn hart omdat de hedendaagse cultuur dit aangemoedigd. Ouders iets wijsmaken die niets dan de beste bedoelingen hebben voor hun kinderen .We gaan ervan uit dat time-out een zachte benadering is van de gedragsproblemen van kinderen. Maar de waarheid is dat de theorie van de time-out in strijd is met wat we nu weten over een gezonde hersenontwikkeling. We zijn het aan onze kinderen verschuldigd om wat dieper te graven, om ons begrip te verbeteren en de moed te hebben om "Oude gewoontes tegen te gaan". Vanuit de sociaal oogpunt zou het zelfs veel gemakkelijker zijn om de massa te volgen. Maar als we beter weten subhanaAllah, kunnen we betere hanteren.
Het is natuurlijk niet nieuw voor ons als moslims om te kijken naar connecties hier op aarde, in plaats van naar individuen, om te verklaren wat ons overkomt. Met onze intelligente brein weten we dit allemaal, maar in ons dagelijks bestaan leven we niet in dit type bewustzijn van deze samenhang. En dit zie je terug in hoe we kijken naar lichamelijke gezondheid, naar psychische gezondheid en zeker in hoe we kijken naar de maatschappij.
Wist je dat alleen voor de adem die je neemt er veel factoren samen moeten komen? Ten eerste hebben we een uitgebalanceerde hoeveelheid stikstof, zuurstof en koolstofdioxide nodig. Elke onbalans is voldoende om te sterven. Allah سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى heeft vele manieren gecreëerd om ervoor te zorgen dat dit delicate evenwicht nooit wordt verstoord. De zon, planten die fotosynthese mogelijk maken, grond en bacterie in de bodem maken dit evenwicht mogelijk. Alles wat we om ons heen zien, inclusief ons lichaam, is gemaakt met een zeer delicate balans. Er is harmonie in de lucht en op aarde en deze harmonie bleef miljoenen jaren ononderbroken bestaan. Allah سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى die schept deze harmonie. Hij laat alle systemen van het universum functioneren en groeien in perfecte harmonie, ook al zijn we ons er niet van bewust en dit geldt ook voor de brein van onze kinderen. Zo vaak zijn wij als ouders gefrustreerd door het gedrag van ons kind.
Pesters zijn er altijd al geweest. We kunnen ons allemaal wel iets van pestgedrag herinneren uit onze jeugd. Ongeacht of we een pester, getuige of slachtoffer waren. Toch is pesten pas kortgeleden zo omvangrijk geworden dat er groot alarm werd geslagen. Er zijn onderhand maar weinig schooldistricten waar nog geen antipest programma is opgezet geweest. Toch is er weinig bekend over de bron van pesten en waar het eigenlijk vandaan komt.
Als je een geweldig historisch voorbeeld wilt zoeken van iemand die thuisonderwijs kreeg, dan was dat een man genaamd Ali ibn Abu Talib رضي الله عنه. Hij was de vierde khalifa. Hij was een briljante man, en hij was een genie. Hij groeide op in het huis van de profeet Mohammed صلى الله عليه و سلم. Hij ging nooit een dag naar school omdat hij op de beste school zat, de school van de profeet Mohammed صلى الله عليه و سلم. Dit was onze traditie. De profeet صلى الله عليه و سلم was een thuisonderwijzer. Hij onderwees zelf zijn kinderen. Mohammed صلى الله عليه و سلم was 12 jaar oud, nogmaals 12 jaar oud stel je eens voor dat hij een handelsreis maakte met zijn oom naar syrië voor een maand als koopman.
Khoubayb leest zo graag voor. Soms moet ik met alle huishouden even stoppen omdat ik moet luisteren naar zijn verhaal. Maar dit zal hij wel van iemand hebben mee gekregen haha, en dat is omdat ik ook heel graag lees. Wij ouders zijn grootste voorbeeld voor ons kinderen. Goede leesvaardigheid komt studenten niet alleen academisch ten goede, ze zijn ook een vaardigheid die vereist is voor levenslang succes. Lezen ontwikkelt woordenschat, vergroot de aandachtsspanne en bevordert sterker analytisch denken. Kinderen die veel talen horen, doen het beter op school. En voorgelezen worden is een van de beste manieren om taal te horen en the ontwikkelen.
Als moeder en pedagoog weet ik hoe moeilijk het is om kinderen op te voeden of het nu in een islamitische omgeving is of niet. In de afgelopen 10 jaar in mijn carrière, heb ik gemerkt dat één van de moeilijkste zaken voor jonge kinderen om te begrijpen is wat goed en wat verkeerd is. Ik weet dat mijn zoontje nu nog jong is en veel dingen nog niet zo begrijpt. Daarom is het heel belangrijk om bepaalde Akhlaaq al op een speelse manier al door te geven aan jonge kinderen. Bijvoorbeeld: Mijn zoontje groet iedereen al met de islamitische groet. Niet alleen vind ik het zo schattig en wil ik hem dan op eten- maar andere volwassenen verschieten daar echt van. Niet alleen maakt hij mij to trots als moeder maar ik weet dat dit ook een zeer goed gevoel geeft bij hem. Dan vragen moeders mij " Hoe heb je dat voor elkaar gekregen? " wel dan antwoord ik " Het is niet echt iets uitzonderlijk of dergelijke ... maar het enige wat ik wel doe, is sinds het geboorte van mijn zoontje. Wanneer ik mijn zoon na een lange of korte tijd terug zie " dan geef ik de Salaam aan hem" Als wij akhlaaq willen aanleren dan horen we dat zelf ook in ons te hebben.
Schermen hebben het buitenspelen grotendeels vervangen. Dit is een groot probleem. We zijn de afgelopen decennia langzaamaan een land geworden van luie, meer zittende mensen. We brengen meer tijd binnen door dan buitenshuis; veel minder tijd buitenshuis dan onze voorgangers. Vóór dit moderne scherm- tijdperk waarin we ons nu bevinden, brachten mensen een aanzienlijke hoeveelheid tijd buitenshuis en in de natuur door, waarvan bewezen is dat het de stemming en de algehele fysieke en mentale gezondheid verbetert (hogere vitamine D, lagere kans op depressie, enzovoort...). Nu brengen we echter veel van onze tijd binnenshuis door, zittend op banken, kijkend naar schermen. Deze verschuiving van buiten naar binnen heeft onze collectieve gezondheid beïnvloed; we zijn nu zieker, met een zwakker immuunsysteem en kwetsbaardere lichamen, dan de mensen vóór ons. Vooral voor kinderen is buiten zijn absoluut essentieel voor een gezonde ontwikkeling. Ik zal komende berichten alleen aan deze ene kwestie wijden.
Als ik nu een pistool zou vastpakken en zou trekken zou je dan bang zijn? Wanneer zijn we bang? Als iets ons bedreigt. Als iets slechts ons overkomt of iets wat we nodig hebben, dreigt van ons weggenomen te worden.